Αλθέα στο βελανιδόδασος ξηρομέρου

Πρόκειται για πόες ή θάμνους με φύλλα παλαμοειδή, χνουδωτά, με οδοντωτά ή πριονωτά χείλη. Είναι πολυετή φυτά με πολύ ψηλό όρθιο βλαστό, ο οποίος καλύπτεται από μεγάλα άνθη κατά μήκος του. Τα άνθη της Αλκέας είναι συνήθως κόκκινα, ροζ ή ιώδη και έχουν σχήμα χωνιού και διάμετρο μέχρι 10 εκατοστά που ευδοκιμούν σε περιοχές μέσου και χαμηλού υψομέτρου. Η περίοδος ανθοφορίας της Αλκέας είναι από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο.^[2]

Στην ελληνική μυθολογία η Αλθαία ήταν σύζυγος του βασιλιά της Καλυδώνας (στην Αιτωλία) Οινέως. Η Αλθαία ήταν κόρη του βασιλιά Θεστίου και της Ευρυθέμιδας, και επομένως αδελφή της Λήδας.

Η Αλθαία απέκτησε με τον Οινέα τους Τοξέα, Θυρέα, Κλύμενο, τον ήρωα Μελέαγρο και τις Μελεαγρίδες Γόργη και Δηιάνειρα. Αναφέρεται πάντως και ότι τον μεν Μελέαγρο απέκτησε με τον θεό Άρη, τη δε Δηιάνειρα με τον θεό Διόνυσο.
Κατά τον μεταγενέστερο μύθο, όταν ο Μελέαγρος ήταν επτά ημερών βρέφος οι Μοίρες εμφανίσθηκαν στην Αλθαία για να πουν το μέλλον του. Η πρώτη Μοίρα, η Κλωθώ, της είπε ότι ο γιος της είχε γενναία ψυχή, η δεύτερη, η Λάχεσις, ότι θα είναι ανδρείος, ενώ η τρίτη, η Άτροπος, αφού είδε ένα δαυλό που καιγόταν, είπε ότι ο γιος της θα πέθαινε όταν θα καιγόταν τελείως το ξύλο του. Η Αλθαία, έντρομη, άρπαξε και έσβησε τον δαυλό, τον οποίο φύλαξε στη συνέχεια με μεγάλη προσοχή σε ένα κιβώτιο για να διατηρήσει το παιδί της στη ζωή. Αργότερα, όταν ο Μελέαγρος μεγάλωσε, έλαβε μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου. Σε αυτό είχε συμμετάσχει και η Αταλάντη, και ο Μελέαγρος σκότωσε στη διαμάχη τους θείους του (γιους του Θεστίου) προκειμένου να προσφέρει το τομάρι του θηρίου στην Αταλάντη, και δίκαια, καθώς εκείνη το είχε πληγώσει πρώτη. Τότε η Αλθαία εξοργίσθηκε τόσο πολύ για τον φόνο των αδελφών της, Τοξέα και Πλεξίππου, ώστε άρπαξε τον κρυμμένο δαυλό και τον έκαψε, με αποτέλεσμα να πεθάνει αμέσως ο γιος της. Αυτή η ιστορία παρουσιάζει ομοιότητα με τον σκανδιναβικό μύθο του Norna-Gests. Η Αλθαία όμως αργότερα μετανόησε και αυτοκτόνησε.
Μια παραλλαγή του μύθου αναφέρει ότι, όταν η Αλθαία ήταν έγκυος, κατάπιε ένα βλαστάρι ελιάς και το «γέννησε» μαζί με τον Μελέαγρο. Αργότερα όμως, όταν πληροφορήθηκε τον φόνο των αδελφών της από τον γιο της, έκαψε την ελιά κι έτσι ο Μελέαγρος πέθανε. Τα πρώτα στοιχεία για τον μύθο της Αλθαίας βρίσκονται στον Όμηρο και στον Ησίοδο. Μετέπειτα συμπληρώθηκαν από τους τραγικούς ποιητές και μυθογράφους.