Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

Αντίρριο

Ο οικισμός είναι κτισμένος στο βόρειο όριο του στενού Ρίου - Αντίρριου πάνω στο ακρωτήρι του Αντιρρίου[3]. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν Μολύκριον Ρίον από την αρχαία πόλη Μολύκρεια ή Μολυκρία που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση.
Μετά την οθωμανική κατάκτηση το Αντίρριο απέκτησε στρατηγική σημασία λόγω της ανέγερσης του ομώνυμου κάστρου και έγινε στόχος αρκετών πολεμικών επιχειρήσεων: συγκεκριμένα το 1603 κατελήφθη προσωρινά από τους Ιωαννίτες ιππότες ενώ τα επόμενα χρόνια το κάστρο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των Βενετοτουρκικών πόλεμων για να επισκευαστεί από τους Βενετούς. Αργότερα πέρασε εκ νέου υπό οθωμανική κυριαρχία, στην οποία παρέμεινε σχεδόν καθ' όλη τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης μέχρι το 1829, έτος κατά το οποίο απελευθερώθηκε[4]. Μερικά χρόνια αργότερα, κατά την απογραφή του 1844, ο οικισμός διέθετε μόλις 14 κατοίκους[5].

Στο Αντίρριο υπάρχει το ομώνυμο κάστρο που κτίστηκε από τους Οθωμανούς αρχικά κατά τα τέλη του 15ου αιώνα (επί Βαγιαζήτ Β΄) ως κάστρο της Ρούμελης[4][7]. Μάλιστα έλαβε, μαζί με το κάστρο του Ρίου που βρίσκεται στα γειτονικά πελοποννησιακά παράλια, την ανεπίσημη ονομασία Μικρά Δαρδανέλια[4][7]. Διατηρείται σε καλή κατάσταση[4] και στους χώρους του πραγματοποιούνται διάφορες εκδηλώσεις[7], κυρίως κατά τους θερινούς μήνες. Πάνω στο κάστρο βρίσκεται παραδοσιακός πέτρινος φάρος[8] ύψους 9 μέτρων, ο οποίος κτίστηκε το 1880.