«αν ο δρόμος μου με φέρει πίσω στους αγρούς του Πορθάωνος/ και τ’ Άρη η Πλευρώνα τις πύλες τις για με αν ξανανοίξει,/ χρυσό ναό ψηλά στο λόφο μες στην πόλη θα σου χτίσω/ απ’ όπου θέα θά ’χεις το Ιόνιο με τις τρικυμίες/ που με το πυρρό του το κεφάλι ο Αχελώος/ αγριωπός αναταράσσει, στο διάβα του τις Εχινάδες/ .....
Ο Αιτωλός Τυδέας στο έπος Θηβαϊδα (Τους Επτά επί Θήβας)
του Λατίνου ποιητή Στάτιου
Στη ΝΔ απόληξη του όρους Αρακύνθου (Ζυγός), και σε απόσταση μόλις 5 χλμ. ΒΔ της Ιεράς Πόλης Μεσολογγίου, υψώνεται επιβλητικά η ισχυρή οχύρωση της Νέας Πλευρώνας, καταλαμβάνοντας δύο γειτονικούς λόφους. Η Νέα Πλευρώνα αποτελούσε μία από τις μεγαλύτερες αρχαίες πόλεις της Δυτικής Αιτωλίας. Η οχύρωσή της, η οποία εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα, αποκαλείται από τους κατοίκους της περιοχής «Κάστρο της κυρα-Ρήνης», ονομασία που συνδέεται με νεώτερους θρύλους και παραδόσεις. Οφείλει το όνομά της στον ήρωα Πλευρώνα, γιο του Αιτωλού και γενάρχη της Αιτωλίας. Σύμφωνα με το γεωγράφο Στράβωνα (Γεωγραφικά 10, ΙΙ, 4), η πόλη ιδρύθηκε μετά το 235/234 π.Χ., δηλαδή αμέσως μετά την καταστροφή της Παλαιάς Πλευρώνας, από τον Δημήτριο Β΄ το Μακεδόνα, γνωστό και ως Αιτωλικό. Τα ερείπια που εντοπίζονται νοτιότερα στους δύο χαμηλούς λόφους, Ασφακοβούνι (Γυφτόκαστρο) και Πετροβούνι, αποδίδονται στην Παλαιά Πλευρώνα.
Ο Όμηρος στο νηών κατάλογο, αναφέρει πέντε αιτωλικές πόλεις, μεταξύ των οποίων και την Πλευρώνα (Καλυδώνα, Χαλκίδα, Πυλήνη, Ώλενο) που συμμετείχαν στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας. Επιπλέον, τόσο το όνομα της πόλης, όσο και το εθνικό Πλευρώνιος, εμφανίζεται σε μυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της Γραμμικής Β΄ γραφής που βρέθηκαν στην Πύλο, γεγονός που αποδεικνύει ότι η πόλη υπήρχε ήδη στη Μυκηναϊκή εποχή. Εντούτοις, έως σήμερα ελάχιστα θραύσματα αγγείων επιβεβαιώνουν την κατοίκηση κατά την περίοδο αυτή. Αντίθετα, περισσότερα στοιχεία υπάρχουν για τους πρωτογεωμετρικούς και τους γεωμετρικούς χρόνους, κυρίως από τάφους και ελάχιστα κτηριακά κατάλοιπα. Η Νέα Πλευρώνα, αν και γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την Ελληνιστική περίοδο, μετά τη ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ., παρήκμασε και οι κάτοικοί της μεταφέρθηκαν στην Νικόπολη από τους Ρωμαίους.
Το αρχαίο θέατρο της Πλευρώνας βρίσκεται δυτικά της αρχαίας πόλης, σε επαφή με τη δυτική πλευρά της οχύρωσής της και σε απόσταση 130 μέτρων από την κεντρική πύλη. Κατασκευάστηκε στα τέλη του 3ου αιώνα π. Χ. (235/4 π.Χ.)[1], μετά την ίδρυση της πόλης. Το μνημείο έχει εξαιρετική θέα προς την πεδινή παραλιακή ζώνη
Φωτογραφία Καραίσκος Τάσος
1/8/2019
Ο Όμηρος στο νηών κατάλογο, αναφέρει πέντε αιτωλικές πόλεις, μεταξύ των οποίων και την Πλευρώνα (Καλυδώνα, Χαλκίδα, Πυλήνη, Ώλενο) που συμμετείχαν στην εκστρατεία εναντίον της Τροίας. Επιπλέον, τόσο το όνομα της πόλης, όσο και το εθνικό Πλευρώνιος, εμφανίζεται σε μυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της Γραμμικής Β΄ γραφής που βρέθηκαν στην Πύλο, γεγονός που αποδεικνύει ότι η πόλη υπήρχε ήδη στη Μυκηναϊκή εποχή. Εντούτοις, έως σήμερα ελάχιστα θραύσματα αγγείων επιβεβαιώνουν την κατοίκηση κατά την περίοδο αυτή. Αντίθετα, περισσότερα στοιχεία υπάρχουν για τους πρωτογεωμετρικούς και τους γεωμετρικούς χρόνους, κυρίως από τάφους και ελάχιστα κτηριακά κατάλοιπα. Η Νέα Πλευρώνα, αν και γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την Ελληνιστική περίοδο, μετά τη ναυμαχία του Ακτίου το 31 π.Χ., παρήκμασε και οι κάτοικοί της μεταφέρθηκαν στην Νικόπολη από τους Ρωμαίους.
Πρόκειται για ένα μικρό σε διαστάσεις θέατρο. Στην αρχική φάση του το μνημείο κατασκευάσθηκε ως βουλευτήριο και σε επόμενη φάση μετατράπηκε σε θέατρο, με την κατασκευή υποτυπώδους κτιρίου σκηνής και επιθεάτρου, για την αύξηση της χωρητικότητάς του.
Το συγκεκριμένο θέατρο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον λόγω μιας σημαντικής κατασκευαστικής ιδιαιτερότητάς του. Συγκεκριμένα η εσωτερική παρειά του τείχους της αρχαίας πόλης και του πύργου της εφάπτεται με το επίμηκες σκηνικό οικοδόμημα. Ο πύργος έχοντας διαστάσεις 6,50 μ. x 3,30 μ. και ύψος 5, 70 μ., ενδέχεται να αποτελούσε βοηθητικό χώρο της σκηνής. Το προσκήνιο ήταν διώροφο και η πρόσοψη του κάτω τμήματος είχε έξι ημικίονες. Στα κενά που δημιουργούνταν μεταξύ των ημικιόνων τοποθετούνταν ζωγραφικοί πίνακες που βοηθούσαν στη σκηνογραφία. Οι πάροδοι βρίσκονταν ανατολικά των αναλημματικών τοίχων του κοίλου και δυτικά των παρασκηνίων.[1][2]
Η ορχήστρα έχει διάμετρο 11,60 μ. και είναι διαμορφωμένη με πατημένο χώμα στο έδαφος. Η ορχήστρα δε διέθετε περιμετρικό αγωγό για τη συγκέντρωση των υδάτων. Το κοίλο είναι και αυτό διαμορφωμένο σε φυσικό βραχώδες πρανές και έχει τέσσερις κλίμακες, από τις οποίες οι δύο έρχονται σε επαφή με τους αναλημματικούς τοίχους και οι άλλοι δύο χωρίζουν το κοίλο σε τρεις κερκίδες. Οι σειρές των εδωλίων αριθμούσαν περίπου τις 16 με 17, ωστόσο σήμερα σώζονται μόνο οι δέκα.[2][3][4] Μετά τη δέκατη σειρά εδωλίων πρέπει να υπήρχε διάζωμα που χώριζε το κάτω κοίλο από το άνω κοίλο (επιθέατρο). Ίχνη της κλίμακας ανόδου που οδηγούσε στο επιθέατρο είναι σήμερα ορατά.[2]
Στην πρώτη σειρά εδωλίων υπήρχαν προεδρίες (θέσεις των επίσημων προσώπων) στο μέσο της κάθε κερκίδας. Οι κατώτερες σειρές εδωλίων είναι λαξευμένες στο φυσικό βράχο, ενώ οι ανώτερες είναι κατασκευασμένες από ορθογωνισμένους λίθους.
Φωτογραφία Καραίσκος Τάσος
1/8/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου